Al weer twee maanden voorbij

Hallo lezers,

Joeri en ik zijn geen actieve schrijvers, maar we vinden het toch leuk om jullie weer een update te geven van hoe het hier gaat.
We moesten net naar de winkel om een paar kleine dingen te halen, dus wouden we de scooter van de bewaker lenen. Helaas was hij vandaag lopend. Joeri en ik hadden geen zin om te gaan lopen dus gingen iets anders bedenken. Toen bedachten we om de fiets van de Hellabeem jongens te lenen. Er is hier één jongen die elk weekend met de fiets naar huis gaat. We zien hier vaak mensen wie met z’n tweeën op een fiets fietsen, eentje op het zadel en de ander op de stang(bagage drager hebben ze zelden). Nu dachten we, dat kunnen wij ook. Joeri op het zadel en trappen(met een paraplu en zaklamp in de hand), Eline op de stang en sturen. Af en toe van de linker berm naar de rechter of (bult op) stilkomen te staan, maar uiteindelijk slaagde we er in om netjes links te blijven rijden. Oefening baart kunst!
Dit geldt ook voor onze surfkunsten. Joeri heeft drie weken geleden zijn eerste surf les van mij gehad en wat blijkt, hij is een natuurtalent.

Tijdens de therapie zijn we nu ongeveer een maand bezig rond het thema pesten en omgaan met anderen. Dat we dit doen begint zijn vruchten af te werpen, we zien vooruitgang bij de jongens. Ze schreeuwen minder naar elkaar, sturen elkaar aan op een positievere manier en er worden minder grappen gemaakt die worden gezien als pesten.

Op Hellabeem komen een paar cliënten van buitenaf die hier therapie krijgen. Joeri is actie bezig met het begeleiden van een van deze cliënten (Vibat), het is een jongen met spierdystrofie. Spierdystrofie houdt in dat je spiersterkte geleidelijk afneemt en dat spierweefsel wordt afgebroken. Deze jongen kan hierdoor moeilijk lopen en ook met andere dagelijkse handelingen heeft hij moeite. Zijn vader heeft zijn baan opgezegd om fulltime voor zijn zoon te kunnen zorgen en hem te helpen bij het verbeteren van de kwaliteit van het leven. De jongen zelf is ook erg gedreven en wil graag leren.
Drie weken geleden is hij voor het eerst in zijn leven gaan zwemmen, dit was een bijzondere gebeurtenis. In het begin was hij een beetje angstig, maar hij had gelijk door dat hij in het water veel lichter is en dus makkelijker kan bewegen. Vandaag is het voor het eerst gaan drijven, dit ging bijzonder goed en hij heeft zelfs een stukje zelfstandig op zijn rug gezwommen. Echt super om te zien hoe trots en dankbaar hij en zijn vader waren. Natuurlijk waren wij ook erg trots!
De kunst aan deze situatie is om Vibat in het water bepaalde technieken aan te leren om alsnog zelfstandig te kunnen voortbewegen. Het lastige aan de situatie is dat Vibat in de toekomst nooit zal kunnen genezen van zijn ziekte. Hij zal het altijd hebben en van progressie van de ziekte is ook geen sprake. Het gaat er voor ons om dat Vibat in de gaten krijgt tot welke dingen hij nog wél in staat is ondanks zijn beperking. Door het op een goede manier gebruiken van zijn lichaam kan hij namelijk meer bereiken dan hij zelf soms denkt. Hij is bijvoorbeeld wel in staat om zijn balans te verbeteren en door een lager gewicht zal hij buiten het zwembad ook beter kunnen bewegen.

Naast deze jongen hebben wij nog iemand een zwemervaring gegeven. Een vrouwelijk personeelslid is pas 23jaar geworden, voor haar verjaardag heeft Eline als cadeau haar eerste zwemles ooit gegeven. Nu krijgt ze twee keer per week zwemlessen wat erg bijzonder is, want er zijn in Sri Lanka weinig vrouwen die kunnen zwemmen. Ze is vastberaden om te leren zwemmen, het is iets wat ze al lang wil en dat is te zien aan haar enthousiasme. Je krijgt spontaan energie als je haar in het water ziet.

Afgelopen week zijn we uitgenodigd door onze stagebegeleider en haar man om mee te gaan naar Butkanda, een plaats in de bergen waar zij in 2001 een theeplantage hebben gekocht voor Hellabeem. Hier zijn we zondag en maandag geweest, het was ongeveer 3 uur rijden. In Nederland denk je al snel dat zo lang reizen een straf is, maar dat was het totaal niet. Het was een mooi reis waar we onze ogen hebben uitgekeken. Op de heenweg vond er een extreme regenval plaats, wat vooral in de bergen een mooi effect gaf. Overal ontstonden watervallen. We hebben de rest van de dagen doorgebracht in het huisje dat Jan en Helene bij de theeplantage hebben gekocht. Hier sliepen we dan ook. Op de foto’s kun je wat van de mooie omgeving zien.

Dinsdag hebben we onze tussenevaluatie gehad en we waren blij om te horen dat Helene met onze op één lijn zat wat betreft onze vooruitgangen. We kunnen eind volgende week dus met een gerust hart onze vakantie in gaan. Maar voordat het zover is hebben we eerst nog een nieuwjaarsfeest op Hellabeem. Dit zou eerst in mei zijn, maar hier kan alles maar zo weer veranderen. Het wordt nu gevierd op 7 april. Niet alleen met Hellabeem mensen, maar ook met kinderen van een school uit de buurt. Het gaat er om dat mensen met een handicap mixen met mensen zonder handicap. Als we de verhalen mogen geloven gaat het een groot feest worden want er worden zo`n 300 mensen verwacht. De voorbereidingen zijn in volle gang. We kijken er erg naar uit.